Interpretacje^[1], które może wydać Komisja, mają na celu zwiększenie pewności prawno-regulacyjnej dla podmiotów nadzorowanych przez Komisję lub zamierzających wykonywać taką działalność^[2]. Wniosek o interpretację Komisji może dotyczyć wyłącznie produktów i usług, które mają na celu rozwój innowacyjności rynku finansowego. Z przesłanką braku innowacyjności możemy mieć do czynienia w szczególności, gdy przedstawione do interpretacji zagadnienie dotyczy produktów i usług powszechnych na rynku finansowym, opisywane produkty czy usługi na rynku finansowym nie są związane z nowymi technologiami ani nowym modelem biznesowym/rozwiązaniem na rynku finansowym. Jednakże, przesłanka innowacyjności jest każdorazowo badana w kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i uzasadnienia.

UWAGA!

Wydanie interpretacji Komisji nie będzie możliwe, jeżeli:

• skierowano zapytanie o interpretację przepisów spoza ustawowego katalogu^[3];
• wniosek nie dotyczy produktów i usług, które mają na celu rozwój innowacyjności rynku finansowego;
• stan faktyczny nie zawiera informacji niezbędnych do oceny stosowania w nim danego przepisu;
• wniosek dotyczy przepisów, których naruszenie związane jest z odpowiedzialnością karną;
• a także nie będzie możliwe w zakresie tych elementów stanu faktycznego, które w dniu złożenia wniosku o interpretację KNF są przedmiotem toczącego się postępowania przed KNF lub przed innymi organami, w tym postępowania sądowego lub sądowoadministracyjnego, albo gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta.

Wniosek o wydanie interpretacji powinien zawierać:

• dane identyfikujące wnioskodawcę tj.:

- oznaczenie firmy (nazwy) oraz adres siedziby albo miejsca zamieszkania podmiotu;

- numer identyfikacji podatkowej (NIP);

- numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile podmiot taki numer posiada;

- adres do korespondencji, w przypadku gdy jest on inny niż adres siedziby albo miejsca zamieszkania podmiotu.

• wyczerpujący opis stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, którego ma dotyczyć interpretacja KNF;
• własne stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego;
• oświadczenie wnioskodawcy, potwierdzające że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem w dniu jego złożenia nie są przedmiotem postępowań prowadzonych w stosunku do wnioskodawcy przed innymi organami; Uwaga! W przypadku, gdy podmiot działa przez pełnomocnika – oświadczenie to nie może zostać złożone (podpisane) przez pełnomocnika a jedynie przez sam podmiot (zgodnie z zasadami reprezentacji podmiotu ujawnionymi w Krajowym Rejestrze Sądowym – jeśli podmiot jest wpisany do KRS). Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Odpowiedzialność karna za składanie fałszywych oświadczeń odnosić się może tylko do indywidualnie wskazanego podmiotu, a nie do jego pełnomocnika i dlatego to oświadczenie składa (podpisuje) podmiot, a nie jego pełnomocnik.
• dowód uiszczenia opłaty od wniosku.

Interpretacja Komisji jest wydawana bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 45 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie, a w przypadkach szczególnie skomplikowanych - nie później niż w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku. Komisja informuje podmiot, o którym mowa w ust. 1, o tym, że uznaje przypadek za szczególnie skomplikowany.

Interpretacja Komisji zawiera:

• opis zagadnienia, w związku z którym jest wydawana;
• ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym.

Interpretacja KNF ma charakter głównie informacyjny i nie jest wiążąca dla wnioskodawcy ani Komisji. Jednak w sytuacji, gdy podmiot, który uzyskał interpretację Komisji, podejmuje działania w zgodzie z jej  treścią, nie może zostać pociągnięty do odpowiedzialności administracyjnej, ze strony KNF. Taka ochrona jest możliwa tylko dla tego podmiotu, dla którego interpretacja została wydana. Podmioty nie będące wnioskodawcami nie korzystają z ochrony prawnej.

[1] Komisja może wydać interpretacje na podstawie art. 11b ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym.

[2] Wniosek o wydanie interpretacji Komisji może złożyć podmiot wykonujący działalność na podstawie przepisów, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym, (np. ustawy Prawo bankowe, ustawy o obrocie instrumentami finansowymi czy ustawy o usługach płatniczych), a także podmiot zamierzający wykonywać taką działalność.

[3] Katalog ustaw, których przepisy mogą stanowić podstawę wniosku o wydanie interpretacji jest wymieniony w art. 1 ust. 2 ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym oraz wydanych do nich aktów wykonawczych.

Przykłady spraw, w których Komisja wydała interpretację na podstawie art. 11b ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym^[1]:

^[1] Należy pamiętać, że o wydaniu bądź odmowie wydania interpretacji decyduje każdorazowo dokonywana ocena danego wniosku pod kątem przesłanek, o których mowa w art. 11b ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym.

Przykłady spraw, w których Komisja odmówiła wydania interpretacji na podstawie art. 11b ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym: